logo dizajn

Države ih imaju. Gradovi ih imaju. Pa zašto onda i kvartovi ne bi imali svoje logotipe? Ako je tako, kako bi onda oni trebalo da izgledaju?Pa, kao i bilo koji drugi logo, i oni bi trebalo da izraze suštinu, brend identitet, iz komšiluka, oslanjajući se na svoju istoriju i šta je trenutno odvaja od nje, kako bi izrazio emocionalnu povezanost stanovnika sa njihovim naseljima. I ovaj prilog se proteže na one koji nikada nisu posetili čuveni kvart, ali sanjaju o tome.

Uzmite , na primer Greenwich Village u New York City-u.b Dugo poznato kao umetničko i kulturno žarište, u ovom istorijskom okrugu, toliko popularno kod turista, je pod sve većim pritiskom troškova stanovanja, koji su doveli do egzodusa više tradicionalnih društvenih slojeva, i dali mu svoj jedinstveni karakter. Nema ništa novo u vezi sa japifikacijom, uz rušenje čitavih naselja u Napoleonovom Parizu, omogućujući tako stvaranje sjajnih blokova kuća srećne nove ere. Šta se dešava u Village-u evidentno je San Franciscu, gde je japifikacija mladih bogatih tehnicara, ubrzano promenila lice velikim delovima grada. Mnogi bi se složili, na bolje.

Sa sedištem u New York-u, grafičkog dizajnera  James Campbell Taylor-a, u posednje vreme se promenila priroda ovog usvojenog grada, izražena je kao niz logotipa koji komentarišu nemilosrndu ekspanziju globalnih korporacija, sve do tačke gde se briše jedinstvena priroda naselja, gde oni niču, kao pečurke posle velikog pljuska. Adekvatno pravo grada u okovima, odražava sumornu realnost da je, prema podacima centra za urbanizovanu budućnost države u okovima iz 2013, New York je domaćin 515 Dunkin Donuts, 467 podzemnih prolaza, 283 i 240 Starbucks-a i Mc Donalds-a. Phh. Da li primećujete korporacije unutar svakog logotipa?